De tranen van Kuif den Dolder

Samenvatting

'DOUWE KIEBELS: Ja, natuurlijk weet ik dat nog. Kuif den Dolder. Dat was schitterend. Dan kwam hij daar de Schoolstraat uit lopen en dan liep hij verderop de Dwarsweg in. Toen dacht ik al: dat wordt er eentje. Dat zag je gewoon.' In De tranen van Kuif den Dolder gaat Nico Dijkshoorn op zoek naar de legende die net geen legende werd. Door intensieve gesprekken met mensen als Kuitje Ruwiel, Zweep Dukels, Bokke Roet en de mysterieuze Anneke Veldkamp probeert Dijkshoorn een antwoord te vinden op tal van vragen. Wat gebeurde er in België? Wie begon met vechten in café De Molensteen? Wat zag Kuif in knaagdieren? Waarom huilde hij? Persrecensies'Dijkshoorn schetst met veel gevoel voor romantiek en humor een verrukkelijk beeld van de wereld van Kuif den Dolder.' ***** ... AD Sportwereld 'Wie iets hilarisch wil lezen wordt overtuigend bediend.' Het Parool 'De roman zorgt voor een voortdurende glimlach op het gezicht, die op bijna elke pagina wel een keer overgaat in een schaterlach. [...] dolkomisch maar ook ontroerend.' Dagblad van het Noorden 'Dijkshoorn verstaat de kunst om je op elke pagina aan het lachen te brengen. Dit is een hilarische leestrip. [...] Deze roman is een regelrechte satire op de voetbalwereld met alle mogelijke roddels, intriges en machopraat. Maar het is ook een schets van een maatschappij die maar niet kan leven met iemand waarop je geen vat krijgt. [...] Een boek vol herkenbare voetbalromantiek en net daarom een must-read [...] Bij wijlen tongue-in-cheek, vaak dolkomisch, af en toe kolderesk, maar ook ontroerend en soms behoorlijk wrang. Zo bekeken lijkt het boek wel wat op Het diner van Herman Koch. Voer voor stand-upliterature.' De Morgen 'Puttend uit de rijke geschiedenis van Nederlandse voetbalhelden creëerde Nico Dijkshoorn het personage Kuif den Dolder. Johan Cruijff, Abe Lenstra, Willem van Hanegem, Kick Wilstra, Piet Keizer of Arie Rekelbast: hun beste eigenschappen komen tezamen in de persoon Kuif den Dolder uit Uffelte, "misschien wel de beste voetballer die Nederland heeft gekend". Toch is het vooral het grote schrijftalent van Dijkshoorn dat indruk maakte. Soms is een boek lezen hard werken. In het geval van De tranen van Kuif den Dolder is wegleggen het moeilijkst. Vanaf de allereerste zin wordt de lezer gegrepen door het eigenzinnige gedrag van Kuif. De vormkeuze van Dijkshoorn - hij laat betrokkenen en mensen die Kuif hebben gekend achter elkaar vertellen over diens wonderlijke gedrag - versterkt het hilarische gehalte. Niet lachen tijdens het lezen, acht de jury onmogelijk. Verder straalt het boek, ondanks alle grappen en grollen, ook noodzakelijkheid uit. Dijkshoorn moest De tranen van Kuif den Dolder schrijven. Geslaagde ironie heeft vaak ook iets van een terechtwijzing. De jury herkende in het kolderieke verhaal over de fictieve voetballer Kuif den Dolder een waarschuwing voor al die auteurs die overwegen een biografie te schrijven over een willekeurige Nederlandse voetbalheld. Heeft u deze ambitie, lees eerst het boek van Dijkshoorn en overweeg het dan opnieuw.' Juryrapport Nico Scheepmaker Beker 2009